Een speciaal trekje van sommige narcisten is dat ze áltijd álles beter / erger / vaker / beter / groter hebben of doen dan jij. Of anders kennen ze wel een heel bijzonder iemand die in alles beter is.
Ik schreef al over die vroegere 'vriendin' die prompt half blind was als ik vertelde over reuscelarteritis, die hoge koorts had, die kanker in haar been had en haar man wou het niet geloven, die een broer had die veel erger was wie ik ook maar kende of gekend had, die het zelfs presteerde zich te verkleden toen ik in mijn wilde C&A-broekje van €15 verscheen, en die van haar had toch veel mooiere kleuren, vond ik ook niet?
Pas had ik er weer eentje. Het werd me even te veel, met al die egoïsten die zo nodig massaal naar de Action moeten, terwijl ik al haast een jaar alleen thuis zit. Deze persoon had het precies zo, nee maar echt! Alle dierbaren al een jaar niet gezien! Terwijl ik me van blogposts en twitter ettelijke vreugdevolle samenkomsten met familie herinnerde, gedurende het gehele jaar. Glashard liegen voor de zieligtetrofee. En dan als excuus aanvoeren dat de tijdlijn niet helemaal meer op het netvlies staat. Of nee, het vóelde zo.
Ze vertellen dag aan dag uitgebreid hoe geweldig ze zijn. Hoe ze zich opofferen, hoe éérlijk ze ook altijd zijn. Moreel vér boven eenieder verheven. Als iemand op twitter zielig is, sturen zij de méést meelevende teksten want zij weten precies hoe alles voelt! Maar als jij op hen reageert met iets wat ook erg is – gewoon, omdat hun tekst je eraan deed denken – reageren ze ijskoud. Want die zieligtetrofee mag alleen bij hén op het dressoir.
Ze zijn altijd zieliger, socialer, deugdzamer, verdraagzamer. Ze lijden voorbeeldig. Ik had ook zo'n tante vroeger, die sprak dan: "Maar tante Greet hoor je daar niet over." (Over zichzelf, hè.) Holier than thou, al moeten ze er glashard om liegen. Ik zou er zolangzamerhand tegen moeten kunnen maar ik merk hoe zeer het oude zeer nog steeds doet, ook al doorzie ik het mechanisme. Het enige wat erop zit, net als met alle narcisten: no contact. Blokkeren op alle kanalen. Weten dat ze je zwart zullen maken, met je zogenaamde harde oordeel. Want wie tegen de narcist in opstand komt is sowieso het kwaaie beest.
En dan jezelf weer bij elkaar rapen.
Nu eerst die documentaire van Het Verdwenen Zelf maar eens kijken.
Ze snoeven zelfs over hun belastingschuld (waarschijnlijk heeft de sukkel de btw niet afgedragen), al was het maar als excuus om de alimentatie voor de jongste 'even' niet te betalen.
Ik hoop dat je inmiddels weer een beetje heel bent. Het beroerde is dat jij er last van hebt en die ander totaal niet.
Ook een gebed zonder eind bij jou hè, afschuwelijk. En ja, zij geloven rustig hun eigen leugens en opschepsels zelfs al spreken ze zichzelf gigantisch tegen, en jij zit met de brokken. Duurt nog een paar dagen, dan gaat het wel weer. Die docu is wel erg de moeite waard, vooral voor hulpverleners.
En nóóit excuses maken, altijd laffe uitvluchten verzinnen waarom zij er niets aan konden doen en waarom jij dus Ontzettend Gemeen bent met je harde oordeel. En nog last van gewetenswroeging hebt ook, want zo ben je opgevoed: jij mag nooit lelijk doen, nooit iets voor jezelf vragen, alleen de ander mag dat.
Inderdaad een gebed zonder eind. Met enige regelmaat is er wel een incident waar dochter haar hart over komt luchten. Wij bieden een luisterend oor, geven advies waar mogelijk, maar willen haar therapeut niet voor de voeten lopen. Wij zijn wel blij met de professionele hulpverlening, die haar het boek van Storms heeft aanbevolen. Zelf heb ik dat niet aangedurfd. Het ene kwartje na het andere rolde. Dochter is niet opgevoed zoals jij het beschrijft, maar is wel hopeloos verstrikt geraakt. En zo lang de kinderen, ook al zijn ze 17 en 20 nog een rol spelen, is ze nog lang niet van de vent verlost. Ik ga die documentaire kijken.
Ik had vroeger een collega met wie ik ook wel buiten school omging en die had iets soortgelijks, ik denk tenminste dat het er wel een beetje op lijkt. Haar ervaringen waren altijd veeeeel bijzonderder dan de mijne. Was ik in een mooie kathedraal geweest, was zij er geweest toen het koor net begon te zingen, was ik daar en daar geweest, ging het sneeuwen toen zij er was en ik was in de dierentuin geweest, maar zij had van een verzorger achter de schermen mogen kijken. Ik was altijd dood moe als ik bij haar vandaan kwam en heb uiteindelijk het contact verbroken. Maar als ik jouw stuk lees, zijn er nog veel giftigere varianten!!
Groetjes,
klinkt als een schoolvoorbeeld Bettina, en ja, ze slurpen energie