Het pocket accordion virus is nog niet uitgewoed. Ik maak deze uit 4 aan elkaar geplakte A4-tjes. Dus eerst weer een middagje gelli printen met image resist en sjablonen, en dan vouwen maar! Ik vind netjes vouwen nog steeds een crime en het vouwbeen (geërfd van paps) raakt al behoorlijk versleten. Maar met het resultaat ben ik elke keer blij.
Ik had al vaak gedacht bij het doorbladeren van de Tefaf catalogi dat ik iets moest doen met de prachtige tapijten die daarin staan. De kleuren ervan waren zo mooi bij deze gelli prints! Aan de achterkant van de tapijtkaartjes plakte ik het gedicht Heroes uit Wild Embers van Nikita Gill, en bij die strofen (mijn indeling) zocht ik weer afbeeldingen.
heroes
we have to heal
even from the trauma
that we thought
we would never
heal from
we have to tend
to our wounds
with water,
and love,
and the moon
and rekindle our fire
we have to treat
our broken hearts
with kindness,
the kindness
we never received
from anyone else
because if we do not
choose ourselves,
if we simply stare
at our pain
and allow it to overcome us
then we lose ourselves forever
we feed ourselves
so many stories
of princes and saviours
coming to protect us
from our monsters,
from our demons,
that we forget there
is nothing more beautiful,
more fulfilling,
than becoming our own heroes,
than saving ourselves
Nikita Gill
Zo leuk om te zien hoe je telkens weer iets nieuws uitvogelt.
Netjes vouwen, zo lastig. Ik gebruik er een stevige liniaal voor maar dan nog gaat het wel eens mis omdat de boel toch verschuift.
Vouw je dan om de liniaal heen?
Het gaat er hier vooral om de enveloppen in het juiste model te krijgen. Die zijn dan al geknipt. Als je goede raad hebt, houd ik me aanbevolen.