Alsof het nog niet genoeg was met al die experimenten, had ik – of dat rare hyperbrein van mij – ook nog bedacht dat een dubbele harmonica misschien wel leuk was. Gewoon van papier was dat geen probleem: harmonica vouwen, gleufjes snijden, smalle harmonica erdoor en klaar.
Maar ja … kleurtjes! Ik verfde de kleine harmonica goud, en beplakte de grote met mooie paars-blauwe gelliprints. Waar het idee vandaan kwam om 'idols' te googelen – afgodsbeeldjes – weet ik niet meer, maar mooi waren ze wel. Zou daar ook een gedicht over zijn?
Verbazend.
Overál is een gedicht over. Ik gebruikte 1 strofe uit het gedicht Idols van Witter Bynner, wie kent hem niet. (het complete gedicht staat hier)
IDOLS
What surer god have I ever seen than this
Which I deliver from an earthen womb,
This idol made of clay, made of man,
This fantasy, this mute, insensate whim
Enduring still besides its maker’s dust?
These are the open eyes, the lips that speak
Wonderful things, this is the living thought
That made the man alive and alive again.
Alles opgeplakt, oh, wat werd het mooi. Nu nog even flink pletten met mijn nieuwe boekbinderspers.
En waar ik normaal altijd lapjes stof tussen de bladzijden doe, deed ik er nu (vanwege de geringe ruimte) velletjes deli paper tussen. En dat werkte niet. Alles aan elkaar geplakt, losscheuren, drama.
Alles zo goed mogelijk gerestaureerd. Nóg een euvel: de kleine harmonica verschoof, ondanks de goede vouwen. Dus gesmokkeld en plakband gebruikt.
Pfoe. Ik hoop dat ik nu weer iets makkelijkers verzin.
HRB62/20 te koop voor €15,95
Ha, de omslag herken ik. Zo'n blok staat hier ook. Mooi persje. Het wordt daar in jouw kamertje steeds professioneler.
Voor het eerst dat ik denk. Kleurt niet zo mooi en dan doel ik op de kleine harmonica. Overheerst het prachtige blauw.
Ja, dat mag! (In 't echies is hij denk ik wel mooier, dan zie je de glans van het goud, dat verzacht.)
Ah, dan oogt het waarschijnlijk ook minder dik.