Op #gedichtendag kwam mij een onbekend gedicht van Remco Campert onder ogen: Spiritual.
Ik wist meteen: daar moet ik iets mee. Ik zette het op Facebook, en veel mensen dachten dat ik dood wou. Terwijl het gedicht bij mij zoveel meer opriep. Een oproep was, voor wat dan ook, en dat het erom ging die oproep met je hele hart te beantwoorden.
•lijst van personages
•lijst van plaatsnamen
•lijst van remedies (flu’s)
•lijst van kaarten en plattegronden
•deel 1 staat hier
mijn collages te koop op Werk aan de Muur
al mijn collages, kaarten, cadeaulabels en Heldinne’s Reisboekjes op Google Drive
In 2025 wil ik 70 boeken lezen.
In 2024 las ik 72 boeken
In 2023 las ik 85 boeken
In 2022 las ik 109 boeken
In 2021 las ik 111 boeken
In 2020 las ik 128 boeken.
In 2019 las ik 92 boeken.
In 2018 las ik 89 boeken, in 2017 las ik 90 boeken, in 2016 las ik 67 boeken, in 2015 86.
Anna’s Leesreis belichtingstijd Bettina schrijft boekhappen entering the stillness Erik Schrijft Ferrara in scherpe bewoordingen quis leget haec?
Mooi. Ik zie hier helemaal geen doodswens in. Eerder een grote liefde en dat hoeft niet eens een persoon te zijn.
Dat is ook een mooie interpretatie!
Het zou zelfs zeer merkwaardig zijn als dit gedicht een doodswens zou inhouden. In de oorspronkelijk gepubliceerde versie - zo ook opgenomen in de verzamelbundel "De gedichten" uit 2004 - heet het gedicht simpelweg "Gaan". Campert was (en is) als dichter veel te levenslustig en te romantisch om te roepen om de dood. Campert dichtte wel veel over de dood, houdt hem in zijn werk eerder op afstand dan dat hij hem omarmt, Hij beseft uiteraard dat de dood onontkoombaar is, wat op zijn hoge leeftijd ook niet zo gek is, toont zich ter zake als een realist en dus accepteert hij de dood als die zich over hem komt ontfermen. Zie bijvoorbeeld zijn bundel "Mijn dood en ik" uit 2019.
Dank voor je verhelderende reactie!