The Testaments by Margaret Atwood
My rating: 2 of 5 stars
Ik heb hem uit … en weet niet precies wat ik ervan vond.
Met veel plezier gelezen, dat in elk geval wel, het is een page-turner. Maar of dat nu een aanbeveling is? Het is nog niet zo lang geleden dat ik The Handmaid's Tale gelezen heb , en zeker ook dankzij de tv-serie (ik heb alleen seizoen I gezien) stond het me nog helder voor de geest.
Maar als je dat verhaal niet kent? Waar gaat dit dan over?
Natuurlijk, het is prachtig geschreven.
En natuurlijk zet het de lezer weer aan het denken overhoe het er nu aan toe gaat, in het Amerika van Trump, maar ook in een aantal Europese landen waar zogenaamd gristelijke griezels de macht hebben.
Maar als boek?
Waar ik me bijvoorbeeld aan begon te storen was hoevaak Agnes zegt: "Later zou ik begrijpen dat … Later wist ik dat …" Dat zijn van die zinnen dat je het skelet door het vlees heenziet. Het is een narratief trucje om ons benieuwd te laten blijven naar hoe het afloopt.
Aunt Lydia, in Handmaid het vleesgeworden kwaad, zo'n nazi kampbeulin waarvan je je maar nauwelijks kan voorstellen dat ze echt bestaan, krijg nu opeens een geschiedenis. Wat moeten we daarmee? Begrip krijgen? Laten zien dat wij ook vast en heus ook wel …
En dan nog Daisy, een beetje zo'n young adult meisje dat de wereld gaat redden … hoe meer ik dit voor mezelf opschrijf, hoe meer ik besef dat het eigenlijk geen goed boek is. Dat het niet op zichzelf kan staan, dat het niets toevoegt.
Daarom ben ik seizoen II van de serie ook niet gaan kijken. The Handmaid's Tale is zó af (en zelfs daar vond ik de toevoeging van het congres aan het einde al afbreuk doen), zo'n onverbiddelijke waarschuwing, daar moet iedereen verder afblijven. Zelfs Atwood.
(ik bleef twijfelen tussen 2 en 3 sterren, 2,5 zou het beste zijn)
