Opus en Obe

Gisteravond waren we naar het prachtige concert van Projectkoor Opus, in de Nieuwe Kerk in Groningen. Ze zingen elk jaar werken van een nog levende componist, en luisteren de muziek op met een andere kunstvorm, zoals bijvoorbeeld ballet. (Ook was ik bij een concert met videobeelden, dat was gigantisch indrukwekkend, beelden van oorlog en vernietiging op de muren bij The Armed Man van Karl Jenkins, maar dat werd uitgevoerd door een ander projectkoor.)
Bij de muziek van Paul Carr (Requiem for an Angel, en Seven Words from the Cross, dat móet je echt even luisteren!) waren gedichten uitgekozen van Obe Postma, die werden voorgedragen door Edwin Rutten, vanaf de preekstoel.
Waar de muziek rechtstreeks het hart in stroomde, liet de poëzie mij tamelijk koud. Ik kon de gedichten niet zo snel een plaats in mijn hoofd geven, en ik vond de woorden wat hoogdravend en afstandelijk.
Tot ik me realiseerde dat het in het echt natuurlijk Friese gedichten zijn, heel nauw verbonden aan de aarde en het wezen van Friesland. Vanmorgen heb ik ze allemaal opgezocht, en nu kan ik ze in alle rust invoegen in het verhaal van de muziek. Ze staan hier. Wonderlijk wat een verschil de taal maakt.