Consolations 50 – Vulnerability


Wat David Whyte schrijft over kwetsbaarheid deed me meteen denken aan Safety is an Expensive Illusion van Julia Cameron.
Je kunt je wel willen opsluiten in je in steen gehakte gevoel van veiligheid en onkwetsbaarheid, maar zo werkt het niet. In je jeugd denk je dat misschien, dat het mogelijk is om alles onder controle te houden. Maar het verlies van je jeugd, van je gezondheid, van geliefden, maakt duidelijk hoe kwetsbaar je bent. En dat de enige keus die je hebt is: hoe bewoon je die kwetsbaarheid? Word je een bange klager, of bewoon je je kwetsbaarheid als een genereuze inwoner van verlies? To inhabit vulnerability as a generous citizen of loss, alsof Loss een land is. En meteen gaan mijn gedachten naar Lossiemouth en vandaar naar Findhorn, waar het allemaal begon.
Het was wonderlijk hoe ik voor deze collage op drie beelden stuitte die allemaal een hand missen.

ook deze collage is te koop op werkaandemuur

Dit bericht is geplaatst in autobio, creatief met de tags , , . Bookmark de permalink.

4 Reacties op Consolations 50 – Vulnerability

  1. Red schreef:

    2 missen de gevende hand....misschien als gevolg van teveel gegeven en verloren...

  2. Ferrara schreef:

    Ik blijf alsmaar steken bij Sint Joris die zonder zijn rechter arm wel erg kwetsbaar wordt bij het bestrijden van de Draak.

Laat een antwoord achter aan Red Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *