Madeline Miller – The Song of Achilles

Ik maakte mij het lezen van Perrotta dragelijk door het af te wisselen met dit boek. Ik hoef de besprekingen van Anna en Bettina niet dunnetjes over te doen (ik verbaasde me erover dat dit boek dus al zo lang geleden onder mijn aandacht was gebracht en ik het nu pas heb gelezen).

Wat een wereld van verschil tussen beide boeken. Waar Perrotta niet verder kijkt dan zijn neus (of een ander lichaamsdeel) lang is, gaat Miller onvoorstelbaar diep de diepte in. Ze laat zich zakken tot op de bodem van de mythe om die, gezien met haar ogen vanuit haar ziel, opnieuw te vertellen. En ze vertelt hem alsof ze er zelf bij aanwezig was. We zien de zee van hout (die enorme oorlogsvloot op weg naar Troje), we ruiken de brandstapels, we voelen de zachte gladde huid van jonge geliefden, we horen de zee en het bos en het vuur, we kijken in de ziel van goden en mensen en rouwen mee om hun noodlot.

Hoe bewerktstelligt een schrijver dat?
Door héél diep te gaan, en vervolgens op te schrijven wat daar waar te nemen is, heel precies, met alle zintuigen, en met doorleefde vergelijkingen. (Hier is natuurlijk kennis van zaken ook heel belangrijk bij, en Miller is classica.)
Door als verteller te kiezen – in dit geval Patroclus, de geliefde van Achilles – degene voor wie het meest op het spel staat (en er moet veel op het spel staan). Dat is een volstrekt nieuwe kijk op een oeroud en overbekend verhaal, dat van nature door een alwetende verteller wordt verhaald, dat legt andere nadrukken en stelt vragen bij wat ooit vanzelf sprak.

Het is als met Antigone van Ali Smith, het maakt de mythe opnieuw relevant voor ons.
Ik denk nog even aan andere oudheid-boeken die ik las, zoals The Children of Jocasta. Daar werd het mythische aspect juist irrelevant verklaard, weggepoetst. Ook Henry Treece ontdeed de mythe van zijn – niet voor niets eeuwig bewaard gebleven – essentie. Wat Miller zo knap doet, is alle mythische aspecten (goden, voorspellingen, noodlot en hubris) handhaven en er toch geen onwerelds sprookje van maken.
Wat een prachtig boek. Ik ben benieuwd naar Circe.

Dit bericht is geplaatst in recensies met de tags , . Bookmark de permalink.

8 Reacties op Madeline Miller – The Song of Achilles

  1. Erik Scheffers schreef:

    Hoi Hella, naar aanleiding van jouw bespreking en die van Anna en Bettina, heb ik het boek zojuist gereserveerd bij de bibliotheek. Ik ben benieuwd. Groetjes, Erik

  2. Fenna schreef:

    Oh wat leuk om dit boek hier te vinden. Ik las het in 2015 (in de vertaling) en het is één van de zeer weinige boeken in mijn recensie schriftje die een tien kreeg.

  3. Ik ben net aanCirce begonnen. Het moet bijna wel tegenvallen na dit prachtige boek, maar we zullen zien.

  4. Truusje Truffel schreef:

    Wat heerlijk om te lezen dat dit boek zo mooi is. Het staat ,bij mij nog in de kast op me te wachten. 😍

Laat een antwoord achter aan Anna van Gelderen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *