maar is het kunst?

Ik had weer eens een mooie foto van de Rothko Chapel gedeeld op Facebook. Iemand reageerde met: leuk om bij te mediteren maar als kunst stelt het niet veel voor, wat zou hij ervoor betaald gekregen hebben?
Hoe weer te geven wat die ruimte met zijn gonzende, veelkleurig zwarte panelen doet met een mens? De ervaring deed me denken aan die keer in de crypte van Saint Benoît sur Loire, toen de rondleidende monnik het licht uitdeed, en we daar in de stikdonkere aarde zaten als in een moederschoot.

Ik moest er gister weer aan denken toen ik tijdens het knutselen luisterde naar diskotabel op radio 4. Het was een speciale uitzending onder de titel 'Ongehoord' waarbij de gast ons deelgenoot maakte van muziek die we nog nooit gehoord hadden. Te nieuw, te modern, te weinig mainstream. Er waren dingen bij die ik niet begreep, maar ook golven waarin ik meteen werd meegevoerd en ondergedompeld.
De gast zei hoe jammer het was dat mensen alleen naar Mozart en Beethoven wilden luisteren, en niet openstonden voor het nieuwe, mooie, in deze tijd.
Hetzelfde heb ik ook al eens geschreven over Pinterest, hoeveel bijzondere en nieuwe kunst ik daar tegenkom. Hoe mijn smaak verandert, hoe dat me inspireert.

Kort daarna kwam ik een citaat tegen van Banksy: Art should comfort the disturbed and disturb the comfortable. Ik geloof dat ik het daarmee wel eens ben. Waarbij 'disturbed' dan niet zo zwaar beladen is als ons 'gestoord'. In elk geval is het voor niemand én voor de kunst niet goed als comfortabele mensen gaan bepalen wat Kunst is, of Mooi (ik denk hier ook aan de bekrompen Baudetten van deze wereld).
Waar het om gaat, is openstaan voor wat je raakt. Ook als het pijn doet.