Lezen begrijp ik niet. Knippen wel, dan hap je met zo'n ijzeren dingetje in een papiertje en dan komt er een lange sliert om aan te trekken. En plakken ook, dan smeer je iets op een papiertje en daarna zit het vast. Daar mag ik niet aankomen want dan krijg ik lijm aan mijn pootjes. De vrouw krijgt ook lijm aan haar pootjes, maar dat geeft niet. Ik vind het nog steeds zo fijn om te klimmen op het knutselkamertje! En er staat ook een fijn doosje waar ik precies in pas.
Ik was helemaal niet bang voor het vuurwerk, dat vonden jullie heel flink van mij hè? Maar ik was wel een beetje bang voor de storm. Het loeide door de flapjes, ik dacht dat het een beest was.
Maar lezen snap ik dus niet. De vrouw zet dan een boek op haar buik, en ik mag er niet voor gaan liggen want dan kan ze niet lezen. Maar lezen is gewoon kijken naar papier met lettertjes erop. Net zo lang tot je er genoeg van hebt, dan sla je een blaadje om en daar staan weer lettertjes! En soms zet de vrouw een streep met een potlood. Potloden zijn mijn lievelings maar ik mag er niet eens in bijten. O jij kliertje, zegt de vrouw dan. Ik hoor aan haar stem dat kliertjes haar lievelings zijn.
Dat is nou echt een katje om verliefd op te worden. Wat een schoonheid.
Frija, kan vrouwtje niet voorlezen, dan heb jij ook wat aan die letters.
Oeh ja, misschien vindt ze Minoes wel leuk! Of de Pim-en-Pomnibus!