Vanmorgen zag ik een afbeelding van een ondergrondse stad: Derinkuyu in Cappadocië. Een locatie waar het fantasy-hart van opspringt. Ik kan me voorstellen dat voor veel fantasy-schrijvers het bouwen van een wereld het grootste genot is. Ik kan me helemaal voorstellen van Tolkien bezielde, die uitgebreide kaarten tekende en hele talen verzon. Waar haalde hij het vandaan, zonder de vloed aan afbeeldingen waar ik zelf dagelijks mee overstelpt word?
Ik ga ervan uit dat elke afbeelding die mijn hart doet opspringen, iets te maken heeft met het ongeboren verhaal, het ondergrondse verhaal van Yima. Ik heb al zovéél mooie locaties.
Eerst al die eilanden, toen al die ommuurde stadjes, allerlei vreemde bouwsels van over de hele wereld – wat leer je daar toch weinig over op school, of zou dat inmiddels anders zijn geworden? Wij leerden alleen over wat terzake deed voor onze eigen cultuur. Niets over Indianenpueblo's of Dogonhuisjes of grotwoningen in Cappadocië. Niets over Paaseiland of een andere plek waar ook zulke reuzenbeelden staan (Nemrud) of de vreemde beelden van de Chachapoya in Peru.
Voordat ik fantasyplaatjes ging sparen had ik van de meeste van deze dingen ook nooit gehoord.
Zo zal het voor Yima ook zijn op haar reis. Alles nieuw en anders, steeds weer een cultuurschok. Dat zijn persoonlijke ervaringen die ik kan gebruiken.
Dat ik op dit moment zo gegrepen word door exotische locaties heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat ik fysiek niet reizen kan, dat ik al drie jaar aan de drie noordelijke provincies gekluisterd ben omdat verder reizen te vermoeiend of te onveilig is. Ik reis in de geest en de fantasie en droom mij over de wereld. Ik bewandel gevaarlijke bergwegen langs diepe kloven, ik dwaal langs turquoise poelen in China, langs diepgroene vulkaanmeren, langs drijvende dorpen en hoog oprijzende kastelen. Af en toe sla ik een plaatje op van een fantasy-kunstenaar. Wat zou ik dat graag willen kunnen, al die fantasieën omtoveren tot een geschilderde realiteit die zo echt lijkt als een foto.
Ik google nog even op "world building" en vind meteen de 7 doodzonden bij het wereldbouwen. Het is ook zo fijn om weer van alles te leren te hebben!
picture by wildeastmofo on reddit
Jaa, mooi onderwerp. Dankzij Karl May wist ik al vrij jong over pueblo's, maar dat er iets dergelijks in Mali bestond was dan weer nieuw voor mij.
World building deed ik vooral in games als SimCity. Leuk om van alles mee uit te proberen.
En toch maar mooi dat je tegenwoordig zoveel interessants langs kunt zien komen vanuit je luie stoel.
Ja, daar ben ik zó dankbaar voor.
Er zijn zoveel mogelijkheden tegenwoordig om zelfs thuis van de wereld te kunnen genieten, daar brengt de moderne techniek echt iets geweldigs!
Ik vond het toen ik jong was leuk om verhalen over kostscholen te verzinnen (ik las teveel Enid Blyton, geloof ik), maar ik vond het ontwerpen van de scholen zelf, met de indeling van de slaapzalen en waar de hockeyvelden lagen (niet dat hockey me interesseerde hoor) veel leuker dan het schrijven van het eigenlijke verhaal! Een hele wereld bedenken lijkt me helemaal geweldig.
Groetjes,
Oh wat grappig, dat heb ik ook wel gedaan maar dan was het een weeshuis met heel veel poppetjes.