Wat is het toch dat fantasyboeken zo meeslepend maakt? Is het die oudste der verhaalfuncties: het vertellen van een geschiedenis die in principe oneindig is, en toen en toen en toen, en zo in-wevend omdat het ons aller geschiedenis is, van hoe wij zijn geworden en gekomen van toen, daar naar nu, hier?
Ik heb nog niet veel fantasy gelezen, eigenlijk was LeGuin mijn eerste kennismaking. Tenzij ik Tonke Dragt meereken. Harry Potter heeft bij mij niet gewerkt, het eerste boek was voor mijn gevoel louter beschrijving van de toverschool. Te weinig plot, en de dilemma's van de personages niet interessant genoeg. Wat niet wegneemt dat ik de films wel heerlijk vond, en me prima kan voorstellen dat kindeke in tijden van nood altijd weer haar toevlucht neemt tot deze boeken.
Ik probeer te bedenken wat de criteria zijn om iets fantasy te noemen. Het creëren van een sprookjeswereld staat daarbij wel voorop. Een schrijver moet deze wereld in geuren en kleuren en geluiden voor ons optrekken, zonder dat dat vooropstaat in het verhaal zelf, want dat moet nog altijd draaien om een hoofdpersoon met wie je kunt meeleven. Er moeten dingen in voorkomen die in het "echt" niet kunnen. Er kunnen ook vreemde wezens in voorkomen (denk Lord of the Rings), maar dat hoeft niet per se.
Ik scroll door mijn goodreads read lijst, om te zien of meer van mijn boeken tot het fantasygenre behoren. Ik denk aan The book of Strange New Things. Noem je dat fantasy, of is iets met ruimtevaart per definitie science fiction? Ik denk aan Station Eleven. Ook science fiction, vermoed ik. Ik denk aan Outlander. Tijdreizen maakt het nog geen fantasy volgens mij. En The Bone Clocks? Dat is vermoedelijk een genre bender.
Dus een fantasykenner ben ik beslist niet. Ik kan alleen maar vaststellen dat ik de afgelopen dagen heb gesmuld zoals ik bijna nooit doe. Elke vrije minuut het boek openslaan, in de zon op balkon uren zitten lezen, de tv voortijdig de mond snoeren om maar verder te kunnen lezen … Dat overkomt me bijna nooit. Van het boek over Noord-Korea heb ik ook genoten, maar anders. Bij zo'n boek moet je de hele tijd bij jezelf te rade gaan: wat vind ik hiervan? Hoe denk ik hierover? Wat weet ik, wat moet ik beslist even opzoeken?
Terwijl Assassin's Apprentice je alleen maar vraagt mee te gaan, mee te beleven. Een verrukkelijke ontsnapping. Al zie ik heus ook wel de parallellen met die boze wereld en de onze.
Lees voor een beschrijving van de inhoud van de hele trilogie maar even de bespreking van Anna, dan ga ik nu gauw verder in deel twee.
Hah, mijn bieb (of 'de' bieb? Is alles niet gecentraliseerd tegenwoordig?) schaart zelfs deze serie onder sciencefiction.
Maar ja, ze catalogiseren ook een boek dat overduidelijk een pastiche is onder de niet bestaande schrijfster. (En spellen 'elfen' met een v, brrrr.)
De genres in de biep worden inderdaad centraal toegekend, en SF staat officieel voor Science Fiction en Fantasy, maar ja, dat zie je er niet aan af.
En heel slordig, die annotatie met elVen. Lijkt me wel een heel leuk boek trouwens!
Het is een vertaling van Lady Cottington's Pressed Fairy Book. Ik heb het vervolg, dat verwarrend genoeg Lady Cottington's Fairy Album heet (ik ben benieuwd wat voor Nederlandse vertaling dat zou krijgen. Lady Cottington's Elfen album, deel 2?)
Hoi Hella,
Mijn comment staat nog geblokkeerd 🙂
wat bedoel je Lethe?
Ik had een reactie geschreven op jouw comment, en daar staat "Uw reactie is in afwachting van moderatie." boven. Misschien vanwege de hyperlinks? Maar mijn eerste reactie heeft ook een hyperlink.
Copy/paste, zonder links:
lethe schreef:
Uw reactie is in afwachting van moderatie.
27 september 2017 om 15:28
Het is een vertaling van Lady Cottington's Pressed Fairy Book. Ik heb het vervolg, dat verwarrend genoeg Lady Cottington's Fairy Album heet (ik ben benieuwd wat voor Nederlandse vertaling dat zou krijgen. Lady Cottington's Elfen album, deel 2?)
geen idee waar dat door kwam, ik heb hem nu toegelaten
Geweldig toch, dat er nog wat te ontdekken en genieten valt!
oh yeah!
In het Engelse taalgebied noemen ze alles 'speculative fiction' of het nou fantasy is of sf of steampunk of iets anders dat niet strikt realistisch is. Ik begin zelf tot de conclusie te komen dat het eigenlijk niet zo uitmaakt. Ook 'literaire' schrijvers als Margaret Atwood en David Mitchell schrijven boeken die onder de noemer speculatieve fictie vallen. Er is goede en slechte fictie en van alles daar tussenin, denk ik nu.
En wat fantastisch dat je zo meegesleept wordt. Dat had ik nou ook. Wat een genot is dat. Ik ga me zelf binnenkort ook weer trakteren op zo'n meeslepend boek. Ik doe momenteel weeeeken over een literaire roman van 300 pp. en dan heb ik ook nog het idee dat ik die op dit moment helemaal niet goed op waarde kan schatten. Dan is een boek van Hobb of één van haar collega's nu even veel beter.
Grappig dat alleen 'fictie' niet fictief genoeg is! En ja, ik zie ook geen enkele reden om op genres neer te kijken. LeGuin is daar ook zo fel op.