Omdat Oek de Jong in Het Visioen aan de Binnenbaai zo hoog opgaf van Maria Dermoût, heb ik meteen haar Verzameld Werk aangeschaft, en als eerste De Tienduizend Dingen gelezen, waar de titel van de bundel van De Jong op gebaseerd is.
Ik vind online een bespreking van het boek die een goed beeld geeft van de inhoud. Het is een dromerige, poëtische geschiedenis, waarin realiteit en visioen, heden en verleden, door elkaar lopen. Het is geen verhaal dat je leest om de plot, het is een sfeer waarin je je onderdompelt met alle zintuigen, wonderlijk oosters van taal.
Het motto van het eerste hoofdstuk – teach us to care and not to care (T. S. Eliot) – geeft precies weer hoe de oude mevrouw van Kleyntjes na al die jaren en verschrikkelijke gebeurtenissen in het leven staat. Lankmoedig. Iets tussen moed en verlangen in.
Maria Dermoût – De Tienduizend Dingen
Dit bericht is geplaatst in recensies met de tags de tienduizend dingen, Maria Dermoût. Bookmark de permalink.
