Het volgende NBD-boek lijkt interessant: The Children of Jocasta van Natalie Haynes. Het verhaal van Oedipus c.s. verteld vanuit het gezichtspunt van de vrouwen. Eerst maar eens opzoeken hoe het zat met die vrouwen. Ingewikkeld: Jocasta is tegelijk moeder én grootmoeder van Ismene, de andere vrouwelijke hoofdperson in dit boek.
Het boek krijgt goede recensies, het geeft een mooi beeld van het dagelijks leven in de Griekse oudheid. Dat spreekt me altijd erg aan, dat vond ik bijvoorbeeld ook zo mooi van De Bekeerlinge van Stefan Hertmans.
Het valt me wel tegen van mezelf dat ik de klassieke mythen zo slecht in m'n hoofd heb. Voor mijn gevoel hebben we daar op school toch te weinig aan gedaan. Van wat we gelezen hebben, herinner ik me alleen Caesar en de Odyssee. En Cicero, geloof ik.
Tegenwoordig wordt het anders aangepakt, zag ik toen kindeke in Nederland Latijn ging doen en ik haar erdoorheen moest slepen. Zij lazen Vergilius, over Dido en Aeneas. Ik vond gelukkig vertalingen online, en las gefascineerd hoe ontroerend en beeldend dit verhaal verteld werd. Toen ik later Dido's Lament hoorde, moest ik er spontaan van huilen.
Nu maar hopen dat Jocasta's kinderen dat ook weten te bewerkstelligen.
klassiek
Dit bericht is geplaatst in lezen met de tags mythologie, natalie haynes, oedipus, the children of jocasta. Bookmark de permalink.