Waarom ik boeken op Het Lijstje zet, zet ik er nooit bij. Achteraf jammer, want dan had ik nu kunnen nagaan door wie het me was aangeraden, en wat me daarin zo aansprak. Ik haalde het weer van het lijstje door een bespreking op goodreads, en zette het er weer op na de lyrische bespreking van Anna.
Nu heb ik het uit, en het viel me niet mee.
In het kort de plot: een privévliegtuig stort in zee tussen Martha's Vineyard en het vasteland. De inzittenden komen om, op twee na: een kunstschilder en een kleine jongen die door hem gered wordt, heroïsch, helemaal aan land gezwommen.
Aan boord twee steenrijke mannen: een tv-station-eigenaar en een geldmagnaat. Plus hun vrouwen, twee kinderen, piloot, co-piloot, stewardess, beveiliger. En Scott de schilder die op het laatste moment was uitgenodigd om mee te vliegen in plaats van de ferry te nemen.
In het heden – en in de tegenwoordige tijd verteld – krijgen we mee hoe het onderzoek naar de crash verloopt (duikers, zwartedoosontcijferaars), hoe het jongetje door zijn oom en tante wordt opgenomen en hoe Scott aan het mediacircus probeert te ontkomen.
Verder krijgt ieder personage een uitgebreid hoofdstuk toebedeeld, waarin een schets wordt gegeven van zijn of haar leven voor de crash. Hierin moeten wij als lezer dan speuren naar relevante informatie. Het is niet zo dat de speurneus in het boek deze informatie ook heeft, want het is roman-informatie, over Moeilijke Jeugden en Slechte Eigenschappen en Aandoenlijke Karaktertrekken. Hierin ontspoort het boek. Het zijn stuk voor stuk clichépersonages. De Filosofische Piloot, het Onderwijzeresje dat met de miljardair trouwt, de miljardairsvrouw die alleen organisch wil eten. Via de beveiligingsman krijgen we het hele verhaal over de kidnapping, zeven jaar geleden, van het dochtertje van de tv-man.
SPOILER ALERT: NIET VERDER LEZEN ALS JE NIET WILT WETEN WHODUNNIT
Allemaal leuk en aardig, allemaal volstrekt niet terzake doende voor de ontknoping. Stuk voor stuk rode haringen. De ontknoping komt met de beschrijving van de laatste persoon, en is volslagen triviaal.
De structuur is dus puur kunstmatig. Een truc zoals je hem zo vaak tegenkomt in boeken.
Het enige belangwekkende thema in dit verhaal – hoe de media van een tragedie een soap maken alleen ter wille van de kijkcijfers, en hoe integere mensen daarin vermalen kunnen worden – raakt hierdoor ondergesneeuwd. Het had zo makkelijk een echt goed boek kunnen worden. Want Hanley kan wel schrijven. De lange beginscène met de man en de jongen in zee is prachtig.
Maar hij ontspoort ook vaak. Zo zegt hij van een bad guy van het tv-station […] waved them off like they were a couple of Pakistani orphans at an Islamabad bazaar. Van wie is die vergelijking? Die man is nooit van Amerikaans grondgebied afgeweest volgens mij. De geldmagnaat stelt zijn vrouw voor dat ze naar Europa gaan. They would walk the streets of Umbria. De straten van Umbrië? De kronkelwegen over de dunbevolkte heuvels daar? Of de straatjes in een van de stadjes, waar Hanley zo gauw niet op kon komen? Als we uiteindelijk in het hoofd van De Dader zitten, staat er opeens "he slumped visibly in his seat." Ik zou iemand wel eens onzichtbaar willen zien slumpen. En dat visibly plaatst ons opeens buiten zijn hoofd. Lelijk.
Maar mijn grootste bezwaar blijft de structuur. Dat we ons te goeder trouw verdiepen in de levens van een stel onbenullige personages, die uiteindelijk nul komma nul niks met de ontknoping te maken hebben. En dat niet omdat we een wanhopige speurder volgen, maar omdat de schrijver het ons voorschotelt, zonder diepere zin. De paar diepzinnige beweringen door het boek heen gestrooid maken dat net zomin goed als het feit dat de piloot Spinoza leest.
Het boek is vertaald als Voor de Val.
Maar het punt van het boek is volgens mij helemaal niet WODUNNIT. Dat is niet meer dan het oppervlaktelaagje, het haakje dat de lezer vasthoudt, zoals gaandeweg het boek steeds duidelijker wordt. Het gaat om een aantal thema's, zoals hebzucht, beroemdheid, de werkelijkheid zoals die door de media gepresenteerd wordt, en noodlot (of misschien wel beter: de willekeur van het noodlot). En wat jammer dat je niks over Scott Burroughs zegt, want hij is het centrum van de roman, waartegen de anderen (impliciet) worden afgezet. Hij is degene met het morele kompas.
Het lijkt wel alsof we twee volkomen verschillende boeken hebben gelezen! Frappant!
Ja, verbazend hè? Terwijl we het toch over het algemeen zo eens zijn.
Hoi Hella, dat is wel heel sterk, dat jij en Anna het boek totaal anders waarderen. Ik heb de bespreking van Anna er nog eens op nagelezen, en ik moet zeggen dat ik naar aanleiding van die bespreking wel en naar aanleiding van jouw bespreking totaal geen zin heb om het boek te lezen. Ik houd niet van thrillers, dus ik vermoed dat mijn waardering meer de richting van die van Anna uit zou gaan, maar daarvoor moet ik het boek eerst zelf lezen en daar voel ik me niet toe geroepen. Een mooi voorbeeld dat het vaak loont om meerdere recensies van een en hetzelfde boek te lezen. Groetjes, Erik
Ja, dat maakt het boekbloggen juist zo boeiend.
Ik had het naar aanleiding van Anna's bespreking op mijn bieb-leeslijstje gezet. Net op Goodreads wezen kijken en iemand die ik volg, heeft het ook 1 ster gegeven, vooral vanwege de slechte stijl (de voorbeelden die ze geeft zijn erg grappig).
Ik laat het voorlopig nog maar even in de bibliotheek staan. Ik zit momenteel in een reading slump en ik denk dat alleen een beproefd meesterwerk me eruit kan halen.
Ik wil niemand dit boek opdringen, maar dit vraagt toch om een tegengeluid! Nu lijkt het net alsof ik een of ander prutboek heb aanbevolen, maar ik wil toch even kwijt dat de professionele recensenten er net zo enthousiast over waren als ik. Wat natuurlijk helemaal niet wil zeggen dat iedereen er enthousiast over moet zijn.
Hm, "een beproefd meesterwerk". Volgens mij bestaat er geen enkel boek waar iedereen het over eens is 😉 Maar hopelijk kom je gauw weer uit je leesdip.
Daarom heb ik het ook niet onmiddellijk van mijn lijstje afgehaald 🙂
Met twee zulke tegengestelde meningen ben ik wel benieuwd hoe ik het ga vinden. Alleen lijkt het me momenteel niet het juiste boek voor mij. (Ik bedacht later trouwens dat een crime classic zoals die van Anthony Berkeley misschien beter geschikt is om me uit mijn leesdip te halen dan een literaire classic.)
Misschien vind je zijn Malice Aforethought dan nóg leuker. Tenminste als je van lekker villein houdt (ik wel).
Helaas is die óók al niet in de bibliotheek te krijgen... 😉
De stijl laat inderdaad te wensen over. Vaak POV-wisselingen in 1 alinea, personages die opstaan en een alinea later nog eens opstaan ...
Leuk en interessant om te zien hoe twee mensen een boek verschillend op kunnen pakken. Bij mij blijft het voorlopig op mijn lijstje staan, ik ga in de vakantie kijken of de bieb het heeft!
Nu heb ik het boek niet gelezen, maar is het misschien mogelijk dat de schrijver met een zin als 'de straatjes van Umbrie' juist wil aangeven dat de persoon die het zegt een beetje dom/ oppervlakkig is? Dat het dus niet zozeer slecht schrijven is, maar een middel waar over nagedacht is? (geen idee of de persoon die het zegt dus zo dom is hoor, maar het kwam in me op)
Groetjes,
Juist! Goeie opmerking. Zo'n type is het inderdaad.
Dat heb ik natuurlijk ook overwogen, maar gezien de stijl van de alinea geloof ik toch dat we hier de auteur aan het woord horen.
"And so today, having witnessed her husband’s contrition, having lain with him in their marital bed, his head between her breasts, his hands upon her thighs, she felt a new chapter in her life begin. A renaissance. They had talked into the late-night hours of taking a month off and going to Europe. They would walk the streets of Umbria, hand in hand, newlyweds again. Sometime after midnight he had opened his mahogany box and they had smoked some pot, the first she’d smoked since Jenny was born. It made them giggle like kids, sitting on the kitchen floor in front of the open refrigerator, eating strawberries straight out of the crisper."
Ik word nu wel heel nieuwsgierig naar dit boek! Ik zet het een beetje hoger op de lijst 😉
Ik ben erg benieuwd naar jullie meningen!