leesproces (4)

Het einde komt in zicht, ik ben op bladzij 397. Het wordt steeds meer een worsteling. Is dit nog wel een roman? En lieve god wat is er een geweld op de wereld waar ik niets van weet, ik weet alleen maar wat voorbijkomt in mijn diverse nieuwsbronnen, wat 'actueel' is, dwz van mogelijk direct belang voor ons beschermde blanke bestaantje.
Er zijn zulke prachtige personages, met zulke aangrijpende levensverhalen, en ik wil bij hén zijn, niet bij al die politieke verwikkelingen, niet bij al die martelingen en vernielingen. Maar tegelijk besef ik: dat is mijn blanke, beschermde wensje. De mensen daar hebben niets te wensen. Hun levensverhaal raakt volledig ondergesneeuwd door geweld, ze mogen al blij zijn als ze min of meer compleet begraven kunnen worden.
The Ministry of Utmost Happiness is fragmentarisch als een bom.