zondagherinneringen

We verhuisden naar Aberdeen in 1994, en ik geloof dat het woord koopzondag nog niet eens bestond, ik kan me in elk geval niet herinneren dat er ooit iets open was op zondag. Dus was het een enorm vreugdevolle ontdekking dat het in Groot-Brittannië de gewoonte was om op zondag wel de boekwinkels open te stellen! Het gaf zo'n koopuitje iets extra's, iets feestelijks, je ging naar de boekwinkel met alle tijd van de wereld om te snuffelen en te sneupen en tussen lezers te zijn, gelijkgezinden en –gestemden. Ik heb ook altijd gepleit voor een zondagsopenstelling van de bibliotheek: geen betere manier om die dag te gebruiken, toch?
In Aberdeen was de grote boekwinkel Waterstones aan Union Street. Die is er nog steeds. In Old Aberdeen (het oude deel van de stad waar de oude universiteitsgebouwen zijn, en waar ik mezelf zo ontzettend oud voelde toen ik er rondliep met kindeke in wandelwagen, tussen de kwetterende studentjes) is ook een boekwinkel, waar ze voornamelijk studieboeken verkopen, en er waren ook nog een stuk of wat Oxfam-achtige antiquariaatjes. En die knutselwinkel die ook een boekenoutlet was. Maar Waterstones was toch de ware schatkamer, met naast boeken ook prachtige schrijfspullen en kaarten enzo.
En nu ga ik op zoek naar een foto, en zie dat Waterstones nu in het winkelcentrum aan de overkant van de weg zit. Ik wandel met google street view door Union Street en vraag me af waar hij dan vroeger zat. En denk opeens: was het wel Waterstones? Of was het W.H. Smith?
Klopt er wel íets van wat ik hier allemaal vertel?
Of herinneren we ons uiteindelijk alleen maar het gevoel dat bij de herinnering hoort?

afbeelding