zaai

De kwaaltjes volgen elkaar op momenteel. Nu heb ik weer een zere kaak, waardoor eten geen onverdeeld genoegen is. Zo wilde ik mijn stukje helemaal niet beginnen, maar ik zocht naar een vergelijking die kon verduidelijken hoe het voelt om een vervelend boek te lezen, dat tóch uit moet. En eigenlijk gaat deze vergelijking niet helemaal op, want ik proef heus nog wel hoe lekker die mango over de muesli is.
Ik lees momenteel een heel vervelend boek (maar eens zien of er nog een bespreking volgt), en ook op school hadden we soms boekjes waarvan je de tranen in de ogen kreeg van saaiheid.
Ik herinner me een serie leesboekjes over ene Teun, het was geloof ik een man die in een woonwagen woonde maar verder een toonbeeld van deugdzaamheid was. Ik heb al gegoogeld, maar kan hem niet terugvinden.
Ik herinner me het gele licht in de klas, en die dodelijke saaiheid, nog versterkt door sommige minder talentvolle voorlezertjes.
Terwijl er ook zulke mooie leesboekjes waren. Die van Tonke Dragt bijvoorbeeld, over Edu die als kleine jongen zijn robot lezen leert (en die we later als volwassen man terugzien in Torenhoog en Mijlen Breed). Dan kon je je helemaal laten omhullen door het verhaal, en door de illustraties erbij.
Ik googel nog een keer op afbeeldingen, op "leesboekjes" "lagere school," en opeens herken ik een kaftje. De serie heette Zwerfvogels, en inderdaad, de woonwagen van Teun staat voorop.