nusantara

Ik ben nog steeds verbaasd over het feit dat ik niet meer wist waar de PBC was, ik ben er toch een half jaar lang elke dag heengefietst en het is vlakbij waar ik nu woon!
Het gebouw is weliswaar onherkenbaar met kleurig gestreept glas bedekt, maar je zou denken dat het lichaam de route wel onthouden zou.
In april 1978 verhuisde ik dus naar Delft, waar ik na een paar maanden tikjuf te hebben gespeeld aan de bibliotheekacademie begon, de P.A. Tiele-academie in Den Haag. Een erg leuke opleiding die in dit moderne tijdsgewricht waarin je alles immers kunt googelen niet meer bestaat. Toch kun je alleen maar iets googelen als je ervan gehoord hebt, maar dat terzijde.
We leerden bibliotheektechnische vakken als titelbeschrijven, catalogiseren en reproductietechnieken, maar ook de meest uiteenlopende algemene-ontwikkeling-vakken als kunstgeschiedenis, natuurwetenschappen en antropologie. Om op alle vragen een antwoord te kunnen geven moet je immers wel weten waar die vraag over gaat.
In het eerste jaar liep ik stage in de piepkleine biep van Museum Nusantara in Delft. Dat was zo dichtbij dat ik op de eerste slag van negen uit huis kon gaan, en op de laatste slag binnen was.
Veel nuttige werkzaamheden kan ik me niet herinneren, ik geloof dat we alleen maar oude nummers van Tong-Tong hebben zitten uitzoeken. De bibliotheek besloeg ook maar één kamer. Maar verder viel er zoveel te genieten! Een gamelanconcert, Balinese dansen, wajangpoppen, batik, heerlijke hapjes natuurlijk.

afbeelding