Ik had op brainpickings al verschillende mooie stukken over Ursula K. LeGuin gelezen, ik heb in het verleden Steering the Craft gelezen en ben het nu aan het herlezen, en onlangs stond er op twitter een link naar een mooi vraaggesprek met haar en toen vroeg ik eindelijk aan mijn volgers welk boek van LeGuin ze me konden aanraden. Bettina reageerde meteen enthousiast: Aardzee!
Nu ben ik helemaal niet van de Fantasy. In het luisterboek van Lord of the Rings ben ik nog niet op een kwart, met Harry Potter kon ik nix. Medebloggers zijn enthousiast over Robin Hobb en N.K. Jemisin, ik ben niet verder gekomen dat The Bone Clocks en The Book of Strange New Things en weet niet of die als Fantasy gelden.
En nu heb ik A Wizard of Earthsea gelezen en ben meteen doorgegaan in deel twee, The Tombs of Atuan.
Er niets zo heerlijk als gegrepen te worden door een boek, en oh wat gebeurt dat maar zelden.
Het leuke was dat ik – zegeneningen van het ebook – onderweg ook steeds aantekeningen maakte omdat ik iets Heldenreizerigs tegenkwam. Deel een is uit 1968, ver voor George Lucas in 1977 aan de haal ging met het Heldenreisconcept, en het algemeen ingang vond bij Disney.
Hoofdpersoon in deel een is de tovenaarsleerling Ged, die natuurlijk een Kwaad moet bestrijden dat in feite het kwaad in hemzelf is. Er zijn Mentors, er zijn Bondgenoten, er is een weg vol gevaren en beproevingen naar onbekend gebied, er zijn draken en geesten. De Story Question verandert in ieder bedrijf en het eindigt met een strijd op leven en dood.
En dan – mijn uitgave is uit 2012 – komt er tot mijn verrassing nog een nawoord van Leguin. Ze vertelt hoe het boek ontstond, hoe destijds de enige tovenaars Merlijn en Gandalf waren en zij dacht: die moeten het toch ergens geleerd hebben?
Ook dacht ze na over de tradities, dat in zulke verhalen de held altijd een witte man was (Ged is koperkleurig), dat vrouwen altijd of passief en blond zijn of zwartharig en destructief maar in elk geval nooit de hoofdpersoon. De Held is altijd de goede die het kwaad bestrijdt, het is altijd Wij tegen Zij, en doet geen recht aan de complexiteit van goed en kwaad.
De overwinning van Ged is dan ook niet het einde van een strijd, maar het begin van een leven.
Het boek is prachtig geschreven, vol citeerbare zinnetjes (die ik spaar om op collages te gebruiken), geeft een wondermooi beeld van de fantasiewereld en zijn bewoners en hun namen en hun middelen van bestaan. Veel gaat over woorden, en het belang van de ware, juiste naam (In den Beginne was het Woord …)
Wel vond ik dat er in dit boek toch weinig meisjes voorkwamen, maar ik word op mijn wenken bediend in deel twee!
En er blijkt een mooie bbc-miniserie van Earthsea te zijn, wat denken jullie, moet ik die gaan zien? Of in elk geval wachten tot ik de boeken uitheb?
Ik heb de eerste drie delen lang geleden gelezen, maar vond ze ook fantastisch (flauwe pun intended). Het blijkt dat er nadien nog meer delen zijn uitgekomen, dus de trilogie staat nu op de herleesnominatie en de volgende delen heb ik ook al in huis. Heb er echt zin in.
Van de BBC-serie wist ik niet, maar ik zou vooral eerst de boeken lezen en je eigen beelden maken.
Ja, dat gevoel heb ik ook. De recensies zijn ook niet daverend. https://en.wikipedia.org/wiki/Earthsea_(miniseries)
Wat fijn dat je er zo van geniet!! En ja, het mooie is dat het niet eendimensionaal is.
Deze boeken hebben ook mijn ideeen over magie beinvloed, en bij heel veel boeken en films roep ik dus uit dat het zo niet werkt (want je kunt niet iets uit niets maken en je moet eerst de essentie kennen voor je iets kunt veranderen enzo).
De serie ken ik niet, maar ik zou die persoonlijk niet snel kijken, dat valt vaak tegen...
Groetjes,
Ja, er zit ook een hele diepe symboliek achter.