Key Map

Ik ben door de gewone boekenkasten heen. Alles in handen gehad en weggedaan wat geen vreugde meer schonk. Nu zijn er nog een paar plukjes boeken her en der in huis, zoals deze stapel, die in de expatlevendoos zit. Een voorraadje papier dat me herinnert aan het leven in Oman, Schotland en Texas. Krantenknipsels, telefoonboeken (voor de buitenissige namen), paklijsten van verschepers, alles om me eraan te herinneren wat voor leven dat was. Ook met het idee van: als ik nog eens een boek wil schrijven dat daar speelt …
En verder: de boeken over de landen. En de atlassen, want, jongens en meisjes, toen hadden we nog geen tomtom. Dus door Houston crosste ik met de Key Map op de passagiersstoel. Het was zomaar een uur rijden als ik kindeke weer eens bij een vriendinnetje moest ophalen. Als ik erdoor blader herken ik de straatnamen, al staat onze eigen Trace Drive niet op de kaart (wel in het register). Kindeke is er toevallig, deze weken, en ze zei dat er zoveel veranderd was dat ze soms niet eens meer herkende waar ze was. Voorin zit een briefje geplakt met alle kralenwinkels die ik had gevonden. Een stad zonder echt centrum, maar met op de gekste plekken de meest schatkamerigste winkeltjes. Ooit wil ik ook nog eens terug.