Mensendieck

Toen ik in 1980 met mijn eerste baan bij de bibliotheek begon, stootte ik op een kwade middag zo verschrikkelijk hard mijn hoofd tegen het lage plafond van het tijdschriftenmagazijn, dat ik een wervelband in mijn nek scheurde. De prognose was: de rest van mijn leven een halskraag dragen.
Gelukkig werd dat door een chiropractor rechtgezet, maar het nekje is altijd problematisch geblven. En diverse therapieën zijn erop losgelaten, waaronder Mensendieck, dat ik tot dan toe alleen kende van Cissy van Marxveldt. Qua houding heb ik er veel van geleerd, al vergeet ik er vaak aan te denken. Waar ik dit boek vandaan heb, kan ik me met geen mogelijkheid meer herinneren. Gezien de toestand van mijn lijf op dit moment word ik er niet direct vrolijk van, maar wie weet krijg ik ooit de moed om het weer op te pakken.