daar was ik

Dit waren de boekjes waarmee wij in 1990 naar Oman vertrokken. Aanvankelijk was ik van plan om serieus Arabisch te leren, maar dat is er niet van gekomen. De cultuurschok was té groot, ik was meteen zwanger, en iedereen sprak immers Engels, behalve dan in de hele diepe binnenlanden. Shukran is het enige woord dat is blijven hangen.
De Introductory Guide geeft wat algemene info over hoe je te gedragen en te kleden, adressen van doktoren, tandartsen en ziekenhuizen (kindeke werd geboren in het Royal Hospital), en dan oneindig veel adressen van winkels en wat er te koop is. Eigenlijk niet langer zinvol om te bewaren, en toch kan ik ze niet wegdoen. Ik kan me steeds moeilijker voorstellen dat ik al die avonturen heb beleefd, dat dat dezelfde persoon is in dezelfde huid.