Aaron Thier – Mr. Eternity

Poeh, wat ben ik blij dat ik dit uit heb. Had me eerst voorgenomen om er een doorwrochte bespreking van te schrijven, het zit best mooi in elkaar en heeft soms prachtige zinnen of ideeën om over na te denken. Maar de puf ontbreekt. Wat stond me dan zo tegen?
Altijd weer hetzelfde euvel: een roman moet over mensen gaan die me iets kunnen schelen. Ik zou over de beide vrouwelijke hoofdpersonen liefst een heel boek lezen. De mannen interesseren me een stuk minder, die leken vooral in het leven geroepen om een punt te maken. Prangende Kwesties genoeg: racisme, kolonialisme, slavernij, klimaatverandering … en dat in alle tijden. De wereld is al vele malen vergaan, is de boodschap. En geschiedenis is met terugwerkende kracht aan verandering onderhevig, ook als iemand het allemaal heeft meegemaakt, zoals de onsterfelijke Daniel Defoe, de Mr. Eternity uit de titel.
Dus ja, ik kan zien dat dit een knap boek is. En toch liet het me koud.