Pippi en ik

Geplaatst op 11 december 2016 door Hella

Dit is mijn Pippi, ook weer van De Tille in Leeuwarden. De vertaling is uit 1967, toen woonden wij al in Heerenveen, dus vermoedelijk een cadeautje van opa en oma, of pake en beppe.
Deel twee en drie heb ik nooit gehad, misschien zelfs nooit gelezen. Want ik zal het maar eerlijk toegeven: ik heb nooit veel aan Pippi gevonden. Ik weet niet waarom, kwam het door dat monsterlijke Nederlandse stemmetje van die tv-serie? Kwam het doordat ik nooit erg dol ben geweest op boeken die "in het echt niet konden"? Nee, maar dat is niet waar, ik was wél dol op Wiplala. En op Abeltje, met zijn vliegende lift. En op Torenhoog en Mijlen Breed, met de gedachtenlezende Venusbewoners. Ik vond Pippi gewoon een raar, oerdwilsk kind.

Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags . Bookmark de permalink.

6 Reacties op Pippi en ik

  1. lethe schreef:
    11 december 2016 om 12:36

    Wat grappig, ik hield ook helemaal niet van Pippi. Ikzelf denk dat het was omdat ze àlles kon. Zo saai, dan zit er geen spanning meer in. Ik heb eens een pocket gehad, Trix kan alles. Dat was verder een realistisch verhaal, maar daar had ik hetzelfde probleem mee. Ongeloofwaardig en zonder mogelijkheid tot meeleven. (Terwijl zowel Pippi als Trix waarschijnlijk bedoeld waren als positieve rolmodellen.)

    Beantwoorden
  2. lethe schreef:
    11 december 2016 om 12:50

    Dus... hou je het of doe je het weg? (Marie Kondo zou het wel weten!)

    Beantwoorden

Laat een antwoord achter aan Anna van Gelderen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *