Ze zijn wel erg oud en bruin, deze Toppen Naeff. En somber ook, ze deden me wel denken aan Washington Square van Henry James. Omdat ik de afgelopen dagen zo huilerig was, heb ik nu het gevoel: weg ermee! Wat moet ik met die somberheid? Nee, Schoolidyllen houd ik natuurlijk. Maar die andere twee: ik heb ze een keer gelezen en daarna niet weer. Ze sparken geen joy, niet zoals al die andere oude meisjesboeken die ik heb. Ze maken eerder bang, voor de donkere dagen.
Daar zeg ik wat. Hoog tijd voor de daglichtlamp!
donkere dagen
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags depressie, marie kondo. Bookmark de permalink.
