Om fictie te kunnen schrijven, moet ik echt een beeld hebben van de personages. Soms vind ik zo'n beeld in de tv-gids of de Kampioen, soms moet ik echt op zoek.
Want dat is het rare: ik weet precies hoe het personage eruit ziet, en toch herken ik haar pas als ik haar zie. (Soms kom ik haar zelfs op straat tegen: vandaag heb ik Ytie gezien! Ze had een bontjas aan.)
Vanuit die behoefte ben ik boeken gaan kopen met foto's van mensen. In dit boek zijn het beroemdheden, eigenlijk kan ik daar voor mijn boek niet veel mee. Of hooguit de uitdrukkingen, de poses, de bewegingen. Ik stel me voor dat Ytie's moeder haar voetjes precies zo netjes naast elkaar heeft als ze zit te bridgen.
gezichten
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, schrijven met de tags fotografie, marie kondo, ytie. Bookmark de permalink.
Een van mijn meest dierbare fotoboeken is Portraits. Toevallig staat ook daar Marlene Dietrich op het omslag, maar naast beroemdheden staan er ook een heleboel gewone mensen in.
Oh, dat lijkt ook prachtig inderdaad.
Of misschien zijn The Family of Woman, The Family of Man, The Family of Children geschikt?
Ja, die komen nog aan de beurt. Heb de tentoonstelling ooit gezien in Luxemburg, wat schitterend was dat.