Droomportaal kreeg ik van Sinterklaas (kindeke), het gedicht zit erin als bladwijzer. Het is een prachtige bundel essays over film. Eén essay eruit kende ik al, ik schreef er hier over.
Onze Lieve Vrouwe van de Schemering komt uit de kast van paps, achterop zit een etiketje met zijn naam en de datum 09/11/2009. Ik heb er veel in onderstreept. Eigenlijk is alles wat Otten schrijft de moeite waard, omdat het je / me tot denken aanzet.
Ook De Vlek komt denk ik bij paps vandaan, ik heb het niet gelezen en achterin zit een cd waarop de schrijver het zelf voorleest. Die kan ik mooi afspelen tijdens het knutselen.
In Droomportaal heb ik ook veel onderstreept, vaak met het krabbeltje sv in de marge: noteren als schrijfveer, betekent dat. 'Jongensportret,' bijvoorbeeld. En 'een wolk talkpoeder.' Voor 2017
tot nadenken
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, schrijfveren met de tags marie kondo. Bookmark de permalink.
