Ik kocht Writing as Resistance vorig jaar, met het vage idee dat ik misschien een soort van schrijfcursus zou kunnen verzinnen met Etty Hillesum als uitgangspunt. En dan niet met haar als halfheilige profetes, die geëxalteerde benadering waar ik zelf zo weinig mee kan, maar meer over creativiteit, depressie, zelfdiscipline, dat soort dingen.
We noemen dat in het Fries een hite hei – een soort van opvlieger eigenlijk, die dan ook weer afkoelt. Ik was iets soortgelijks van plan met Hildegard von Bingen, vooral omdat de afbeeldingen in haar boeken me zo aanspraken. (Bedenk nu – hite hei – dat ik die best 'even' allemaal op Pinterest kan zetten. Je kunt daar niet en bloc uploaden, dat moet allemaal een voor een, dus dat kost me zo een dag.)
Maar goed, dit boek over vier joodse schrijfsters en hoe zij zich verhielden tot de jodenvervolging bleek tamelijk interessant maar zeer slecht geredigeerd. Verschrikkelijk veel herhalingen, en ook wel wat ongefundeerde beweringen. Ik had gehoopt dat ik wijzer zou worden mbt Anne Frank en Etty Hillesum, maar dat viel tegen. Wel heeft het me veel geleerd over Edith Stein en Simone Weil, over wie ik zelf niets wist.
hite hei
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, schrijven met de tags marie kondo. Bookmark de permalink.