Mijn Leven in Kaart is een doosje met daarin een boekje en een stapel kaarten. Op die kaarten staan vragen, aan de hand waarvan je met iemand in gesprek kunt gaan over zijn leven.
Het is geloof ik bedoeld voor mensen die samen met ouderen een levensboek maken, maar ik heb het voor mijn autobiolessen gebruikt, het gaf me veel ideeën voor lessen, al heb ik de meeste programma's toch uiteindelijk zelf ontwikkeld.
Het is grappig hoe dat werkt (net als met alle creatieve ondernemingen). Je denkt: 'nu kan ik echt nix meer verzinnen' en iemand fluit een liedje of praat over het weer, en je denkt: 'oja, het weer!' En de prachtigste verhalen over gloeiende hitte of ijzige kou vielen mij ten deel. Want dat is voor de schrijfjuf hét grote winstpunt: al die verhalen die je zomaar worden voorgelezen op een doordeweekse donderdag. Dat mis ik nog zo!
verhalen
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, schrijven met de tags marie kondo, schrijfboeken. Bookmark de permalink.