Ik pluk het uit de kast en heb even géén idee wat voor boekje dit is. Laat staan dat ik me nog herinner hoe ik eraan kom. Het blijken de vrome veersjes van Hieronymus van Alphen te zijn. (Een uur van onbedachtzaamheid kan maken dat men weken schreit.)
De blaadjes zitten nog met twee draadjes aan elkaar, het boekske lijkt den dode opgeschreven.
Mijn lieve kinders, schrikt dan niet,
Wanneer gij doode menschen ziet;
Zoudt gij voor lijken beven?
Zegt liever vrolijk – deze man,
Die hier niet zien of hooren kan,
Mag in den Hemel leven.
Kunnen we nog iets aan hebben in deez' terroristische tijden.
Een juweeltje!
🙂