Ik weet niet meer waarom het zo heet, De Wonderen van de Heilbot. Ik weet wel dat ik er erg blij mee was, toen ik het van mijn ouders kreeg. Schrijversdagboeken lees ik graag, ze geven een kijkje in de machinekamer, daar waar die boeken hun ontstaan vinden, hun kracht en macht. Ik heb net weer een nieuwe op mijn lijstje gezet: The Rebecca Notebook, van Daphne du Maurier.
Oek de Jong is sowieso een schrijversschrijver, iemand die voor schrijvers vaak zulke behartenswaardige dingen zegt. Mijn allereerste column voor Trouw werd door een interview met hem in gang gezet. Het zou zomaar kunnen dat paps en mams toen -trots - dat boek voor mij gekocht hebben.
machinekamer
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, literatuur, schrijven met de tags marie kondo. Bookmark de permalink.