schitterende schatten

woolf 2016-04-25 10.27Alweer een boek waarvan ik niet meer weet hoelang ik het al heb. Wel herinner ik me dat ik geprobeerd heb een schilderij te maken van iets heel moois dat ik erin tegenkwam: wat Virginia Woolf beschrijft over het uitdiepen van karakters, dat je als het ware een grot achter ze uitgraaft waar allemaal schitterende schatten in blijken te zitten. ... how I dig out beautiful caves behind my characters ...
Wel weet ik dat ik een miljard keer liever een dagboek van een schrijver lees dan een biografie over haar. Ik heb die hele dikke, van Hermione Lee, die staat nu al meer dan een jaar in het kastje bij mijn bed, aanvankelijk vond ik het wel interessant maar algauw raakte ik intens verveeld.
Er staat voor mijn gevoel iemand tussen jezelf en de echte beleving in, iemand die jou vertelt wat je voor waar aan moet nemen. Dat bepaal ik liever zelf.

Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, literatuur, schrijven met de tags . Bookmark de permalink.

2 Reacties op schitterende schatten

  1. lethe schreef:

    Ik hou helemaal niet van biografieën, dus ik ben het hartgrondig met je eens. Dagboeken en brieven daarentegen: heerlijk! Zeker die van Virginia.

Laat een antwoord achter aan Hella Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *