Nu weten jullie al dat ik helemaal niet zo omzichtig met boeken omspring. Ik breek hun ruggetjes, onderstreep en maak aantekeningen, vouw bladzijhoekjes om, noem maar op. En toch heb ik dit journal nog altijd niet gewreckt. Ik kreeg het van kindeke op Sinterklaas, vast met een zeer toepasselijk gedicht erbij en de aanmaning om het ook werkelijk te doen! Maar het staat in de kast, alsof het net zo'n zoet schrijfboek is als alle andere.
Ik houd mezelf maar voor dat ik uit mezelf al genoeg uit de band spring.
springstof
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, schrijven met de tags dagboek, marie kondo. Bookmark de permalink.