schaken

Wat ben ik toch een warhoofd! En een slechte biepjuf! Wat doet Schachnovelle nu in de kast met schrijfboeken, ik heb geen idee. Natuurlijk is het weer een erfstuk, paps was de hele Perpetuareeks aan het verzamelen. Maar ik heb het boek gelezen voor mijn lijst, en het heeft veel indruk gemaakt. Dat gevoel van bezetenheid, dat je hele hersenpan in beslag genomen wordt, dat het gewoon pijn doet om te denken … het is zo prachtig overgebracht. En ik heb zelf geprobeerd om schaken te leren, maar mijn hersentjes konden het niet aan. Al die verschillende mogelijkheden, dat verre door-denken … het voelde als turnen met je hersencellen.
Schachnovelle gaat naar de gewone boekenkast, en ik moet het nodig eens herlezen.