onze taal

Toen paps zichzelf een nieuwe editie van de Dikke van Dale cadeau deed, kreeg ik de vorige. Blij mee! Want tot dan toe had ik het gedaan met mijn oude Koenen van de middelbare school. Tegenwoordig bestaat er ook een app, zie ik, maar voor 80 euries heb ik dan toch liever echte boeken in de kast. Al was het maar omdat je met een app zo moeilijk het Woordenboekspel kunt spelen. En dat is sowieso het probleem met digitale opzoekmachines: je vindt alleen (of niet) wat je zoekt. Je vindt nooit wat je niet zocht. Alle serendipiteit wordt uitgebannen, alle perongelukke dwaaltochten door lemma's die om heel andere dan rationele redenen in je oog springen.
Mijn Dikke is inmiddels uit 1992, en ik zou misschien de aanschaf van een nieuwe moeten overwegen. Maar als ik tegenwoordig echt taalkundig omhoogzit (moet dat nu aan elkaar of niet), dan tweet ik even naar @onzetaal. Die snoezen weten alles en ik hoef nooit op antwoord te wachten.