Een van de absoluut mooiste dingen ter wereld is de schilderkunst van Fra Angelico. Ik leerde hem kennen tijdens de Rome-excursie van kunstgeschiedenis. Zijn kapel in het Vaticaan die aan San Lorenzo (mijn favo heilige om hele andere redenen) gewijd is, is zo beeldschoon! Ik herinner me ook nog dat ik, samen met Willy, bijna in paniek uit het Vaticaans Museum ben gerend, weg uit die overbevolkte Sixtijnse kapel, gek werd ik ervan!
Maar die tere, engelachtige fresco's van Fra Angelico zal ik nooit vergeten. En hoewel dit boek me nu bij het openslaan tegenvalt - het is in het Duits en de afbeeldingen zijn zwart-wit - zal ik het toch niet wegdoen, daarvoor is de verering te groot.
engelachtig
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, kunst met de tags marie kondo. Bookmark de permalink.