Zo heel af en toe heeft het Mariekondoën ertoe geleid dat ik een boek aanschafte in plaats van weggooide. Ik had namelijk nog ordners vol met kopieën – die zoetzurige geur, de donkergrijze randen boven- en onderaan – uit studieboeken die destijds ofwel moeilijk verkrijgbaar ofwel veel te duur waren. Ik weet niet meer in welke categorie The American City viel, ik heb het nu bij Boekwinkeltjes aangeschaft voor €17,90.
We moesten destijds de laatste honderd bladzijden bestuderen, het deel van Manfredo Tafuri (die naam alleen al) over The Disenchanted Mountain – The Skyscraper and the City. Ik vond het allemaal magisch interessant, en daarom had ik die kopieën altijd bewaard. Maar ze waren stoffig en minder leesbaar geworden, het klemmechanisme van de oude Esselte-ordners vermoeid, bovendien neemt zo'n ordner eindeloos veel meer ruimte in, en lezen doe je de inhoud niet meer. Tassen- en tassenvol heb ik naar de papiercontainer gebracht.
Dingen die je bewaart omdat je denkt dat je er ooit nog iets mee gaat doen, en dat al tientallen jaren. Dat schenkt geen vreugde, dat schenkt schuldgevoel.
En nu heb ik gewoon een mooi boek in de kast dat me bij het openslaan meteen met interessante woorden om de oren slaat.
de onttoverde berg
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, kunst met de tags marie kondo. Bookmark de permalink.
Je hebt groot gelijk, liever een mooi boek in de kast dan die ordners vol papieren waar je nooit meer iets mee doet. Ik heb jarenlang mijn aantekeningen van mijn studie bewaard, maar uiteindelijk ook weggedaan. Ik deed er niets mee en het nam alleen maar ruimte in. Gekkenwerk dat soort dingen!
Je bent goed bezig!! 🙂
Kun je toch fijn het eens nakijken als je daar toe nog wel eens t.z.t. komt.
Gefeliciteerd met je beslissing en geniet er schaamteloos van.