la bellezza

Wat een prachtig boek is dit! Ook alweer georven en nooit ingekeken, ik schaam me. Ik heb het altijd fascinerend gevonden, wat mensen mooi vinden en waarom. Met kunstgeschiedenis was Die Theorie des Schönen im Mittelalter een van mijn favoriete leerboeken, ik herinner me nog het voorbeeld dat een glazen zaag niet mooi is omdat je er niets mee kunt.
Gisteravond keek ik naar CloseUp, over moderne Amerikaanse architectuur. Er was een architect die zei dat een goed gebouw moet werken als een wasmachine. Vuil en verkreukeld kom je er binnen, helder en schoon ga je er weer uit. Een mooi gebouw verandert je. En dat geldt voor alles wat mooi is. Maar iedereen vindt iets anders mooi, wat de geleerden er ook voor theorieën over bedenken. Er zijn per periode schoonheidsidealen, en later vinden we dat weer afschuwelijk. Het is wel zo dat je, als je weet wat het heersende ideaal was, kunst uit die periode op zijn eigen merites kunt beoordelen, en het mooi kunt vinden ook al is het je smaak niet. Dat heb ik met barokkerken, zoals bijvoorbeeld in Vierzehnheiligen. Een en al slagroom en zoetigheid, maar wat is het, als theaterstuk, geweldig gelukt.
Het boek laat ook mijn collagevingers jeuken, maar voorlopig ga ik er nog niet in knippen.