prat

dosto 2016-01-30 11.12Nog altijd heb ik nooit iets van Dostojevski gelezen. Of hooguit een paar bladzijden Grootinquisiteur. Het is ook zo beladen allemaal. Zodra de jeugd van tegenwoordig – ik – zich weer eens oppervlakkig gedroeg kwam paps met de mededeling dat hij al Dostojevski las toen hij zestien was. Prat gaan (hé, bedenk ik nu, is 'prat' verwant aan 'proud'?) op wat je in je jeugd deed, en dat levenslang volhouden, dan is er niet veel groei geweest, denk ik met de kennis van nu die ik in mijn oppervlakkige jeugd natuurlijk niet bezat. Ik las Hans de Groot-Canté en Jos Vandeloo, geen Dostojevski.
Waarom ik juist deze twee boeken heb bewaard en niet de complete werken? Ik houd op zich wel erg van brieven en herinneringen van schrijvers, maar zal ik deze ooit lezen?
Zal ik ooit ver genoeg gegroeid zijn om al die bagage van me af te schudden, of moet ik daarvoor elke herinnering eraan loslaten?
Wat zeg je, Marie? Of ze joy sparken?
Nou nee. Of hooguit die brieven, omdat dat mooie dundrukpapier zo'n vreugde schenkt. Die vergeelde – verbruinde – mevrouw Dostojevski verduistert hier de boel.
выронить!

Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags . Bookmark de permalink.

4 Reacties op prat

  1. Ferrara schreef:

    In de jaren 70 van de vorige eeuw ooit een Dostojevski ter hand genomen, daarna niet meer.
    Ik vond het toen zware kost, geen idee wat ik er nu van zou vinden. Misschien toch eens uitproberen.

  2. sagita schreef:

    Ik heb De Idioot gelezen en er goede herinneringen aan overgehouden. Er staan nog vier andere titels van hem in mijn boekenkast, maar ik kan me niet herinneren dat ik die (uit)gelezen heb.

  3. lethe schreef:

    Ik heb ooit een bundeltje met drie korte verhalen gelezen, waarvan "Witte nachten" het mooist was. En ook de roman Arme mensen. Die was ook mooi, maar ik had steeds de neiging de ik-figuur eens goed door elkaar te rammelen. Iedere keer als hij een beetje geld had, werd dat onmiddellijk opgemaakt aan drank en cadeautjes voor zijn geliefde, in plaats van dat hij eens een keer fatsoenlijk at of wat van zijn schulden afbetaalde. Het liep natuurlijk slecht af.

  4. Hella schreef:

    Toch maar 'ooit proberen,' ik ga daar maar eens een lijst van aanleggen. Proust komt er ook op.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *