Voor ik aan kunstgeschiedenis begon, was ik al wel een beetje een filmsnob. Bergman, Fellini, de gebroeders Taviani, voor minder deden we het niet.
Maar film als kunstvorm, dat was zo'n eye-opener! Wat heb ik genoten van die colleges. Hitchcock bekijken met een kunsthistorisch oog, dat kun je nooit meer on-zien, en het maakt het genieten alleen maar groter. Je leert ook de woorden waarmee je erover kunt praten, zoals kikvorsperspectief of one take shot – ik let nog altijd op camerastandpuntwisselingen.
En ook film als politiek statement, als sociologie of antropologie, het was allemaal nieuw. Alles in een groter kader leren zien – waar past het in de wereld en in de tijd – alleen al daarom zou je willen dat iederéén kunstgeschiedenis ging studeren, het maakt de wereld zoveel wijder.
wijde wereld
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, kunst met de tags marie kondo. Bookmark de permalink.
"Alles in een groter kader leren zien – waar past het in de wereld en in de tijd – alleen al daarom zou je willen dat iederéén kunstgeschiedenis ging studeren, het maakt de wereld zoveel wijder." Ja, helemaal mee eens! Ga ik na mijn pensioen doen, zo heb ik me ruim 35 jaar geleden al voorgenomen toen ik het als bijvak deed - als pensioen tegen die tijd nog bestaat tenminste ....
Bergman, Fellini, gebr Taviani en Hitchcock.
Mag ik Sergio Leone noemen, m.i. meest innovatieve filmmaker
aller tijden. De intro's van Once upon a time in the West, en
Once upon a time in America vervelen me eigenlijk nooit.
En dan die geniale muziek van Ennio Morricone!