sprookjes

Het geheugen speelde me alweer parten: ik dacht dat ik paps en mams had meegenomen naar deze tentoonstelling, dat paps de catalogus had gekocht en dat ik die nu geërfd heb. Maar deze tentoonstelling was na mamma's dood. Dus vermoedelijk heb ik de catalogus voor pap gekocht omdat hij zich wel voor het Russische gebeuren interesseerde, en ik had hen eerder meegenomen naar die tentoonstelling van Scandinavische romantischheid.
Russische Sprookjes was verpletterend romantisch. Ik zie nu pas dat er achterin de catalogus twee cd's zitten met sprookjes erop. In Heldinne's Reis werk ik ook met een van deze sprookjes (Vasalisa), ze spreken met ontzettend aan. En natuurlijk plukte ik er mijn Held (een schilderij van Viktor Vasnetsov) ook vandaan!
Ik herinner me nog dat er kritiek was over de koers van het Groninger Museum. Deugde het eigenlijk wel, kunst waar zóveel mensen op af kwamen, die zoveel mensen aansprak?
Je moet je nooit schamen voor waar je van houdt. Als je er maar met je hele hart en ziel van houdt.