Tijdens mijn middelbare schooltijd reeg iedereen minikraaltjes tot lange kettingen die dan rond en rondgedraaid om hals of pols gedragen werden. En dertig jaar later werd ik opeens opnieuw gegrepen door kralen. In Houston waren een paar Chinese winkeltjes waar je ze per kilo kon kopen, graaien graaien in al die bakken, wat een zaligheid.
Op een gegeven moment – we woonden inmiddels weer in Nederland – was er in het Tropenmuseum een tentoonstelling over kralen. Er was ook een film te zien over hoe kralen gemaakt werden in India, hoe ze daar met hele families gaatjes zitten te boren in al die mooie steentjes.
Er ging een wereld open.
Het ontwerpen en rijgen van kettingen is een hele tijd een fijne hobby voor me geweest. Vorig jaar heb ik er de kerstboom nog mee versierd, en nu heb ik weer andere hobbies. Maar dit feestelijke boek mag natuurlijk blijven.
spiegeltjes en kraaltjes
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, creatief met de tags marie kondo. Bookmark de permalink.