streekroman

Ik was vergeten dat de voorplaat zó lelijk was. Terwijl het toch een prachtig boek is. Sommige streekromans zijn prachtig, omdat ze zo goed een levenswijze en een mensengroep neerzetten, dat ze lezen als een antropologisch geschrift. Dit boek gaat over de straatarme bewoners van de heidehutjes in de buurt van Gorredijk, een bijna nomadisch volk dat nog totaal geen idee heeft van de "moderne" maatschappij (rond 1880) waar alles op de klok gaat. Vooral dat sprak me aan toen ik het las (hoe lang geleden wel niet): het idee dat je ook zonder besef van tijd kunt leven, en iedere dag nemen zo die komt. Met of zonder voedsel, dat dan ook weer. Het boek gaat ook over sociale strijd, in de streek waar ik ben opgegroeid.
Een blijvertje, die Zandstra.