Deutschstunde

Van school herinner ik me diverse Duitse boeken waarvan ik onder de indruk was. Over Borchert heb ik het al gehad, maar ik herinner me ook Max Frisch, Remarque natuurlijk, Schachnovelle, en Siegfried Lenz van wie ik Der Mann im Strom voor mijn lijst las. Ze hebben allemaal iets diep onsentimenteels dat juist daardoor diep onder de huid kruipt. Heel anders dan de warmere stijl van de Engelsen, of de meer gekunstelde van de Fransen.
En zo nam ik Deutschstunde mee uit de kast van paps (eigenlijk verbazend dat hij het als Deutschlehrer in vertaling las), en ik vond het prachtig. Hier staat een mooie bespreking.