Nee, vrolijk word je nooit van een boek over narcisme. Maar het is goed dat ze bestaan, dat er mensen zijn die erin slagen duidelijk te maken hoe deze stoornis werkt, en welke invloed iemand met NPD kan uitoefenen op zijn omgeving. Hoe meer mensen de schellen van de ogen vallen, hoe beter het is.
Daarom is het jammer dat het woord narcisme niet in de titel van dit uitstekende boek – "Pesten En Treiteren: psychisch geweld in het dagelijks leven" van Marie-France Hirigoyen - voorkomt.
Het is een must voor iedereen die in wat voor rol ook (als partner, kind, werknemer) te maken krijgt met deze stoornis. Niet in de laatste plaats voor degenen die – zonder uit ervaring te spreken – altijd weer menen uit de goedheid huns harten het gedrag van de psychopaat te moeten vergoelijken. Er zijn immers "geen sporen, geen bloed, geen lijk. De dode leeft en alles is zoals het moet zijn."
Lees dit boek.
niet vrolijk
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags marie kondo, narcisme. Bookmark de permalink.
Misschien als je zin hebt wil je mijn autobiografie eens lezen
alsdehemelvalt.blogspot.nl
Ik heb helemaal het in eigen beheer laten drukken en in de link ook gepubliceerd.