Het was weer bijzonder om Zomergasten te volgen met twitter erbij. Bij Aboutaleb waren de loftuitingen niet van de lucht, en ook van Buwalda was iedereen danig onder de indruk.
Wat hadden beide heren gemeen? Allebei mannen, allebei vol van zekerheden die als duidelijke stellingen geponeerd werden, onderbouwd door de gekozen fragmenten. Als je het geluk had het met hen eens te zijn, had je de avond van je leven.
Gisteravond was een heel ander geval. Simone van Saarloos, een vrouw zo jong als mijn dochter – en dat was af en toe te merken, ik voelde me soms de moeder die verzuchtte: krijg eerst maar eens een kind, en praat dan nog eens over je lichaam. Ze had nog illusies en idealen die jonge mensen horen te hebben.
Ze liet fragmenten zien die iets toevoegden aan mijn leven. Niet altijd gemakkelijk en hapklaar, ik moest me bij elk fragment afvragen: hoe voel ik me hierbij? Wat doet dit met mij, en hoe komt dat?
Twitter vond het quasifilosofisch geneuzel. Hou op met vragenstellen en geef antwoorden. Zelfs Jean Pierre Geelen viel hieraan ten prooi. "Een aaneenschakeling van interessante fragmenten, waarbij een consistent betoog maar moeizaam aan het oppervlak kwam," oordeelde hij.
Wat is het toch griezelig dat mensen zó wanhopig op zoek zijn naar antwoordgevers! Niet naar antwoorden, dan zou je zelf moeten denken, zoeken, en het niet-begrijpen aandurven. Nee, de antwoordgever, de visionair, de natuurlijke leider, de zelfverzekerde éénboeksschrijver – wie dan ook! Als Hij maar het Antwoord geeft!
Wat is er over van de woorden van Rilke: "Leef met de vragen. Misschien leef je je dan geleidelijk, zonder het te merken, op een dag het antwoord in."
Sie sind so jung, so vor allem Anfang, und ich möchte Sie, so gut ich es kann, bitten, lieber Herr, Geduld zu haben gegen alles Ungelöste in Ihrem Herzen und zu versuchen, die Fragen selbst liebzuhaben wie verschlossene Stuben und wie Bücher, die in einer sehr fremden Sprache geschrieben sind. Forschen Sie jetzt nicht nach den Antworten, die Ihnen nicht gegeben werden können, weil Sie sie nicht leben könnten. Und es handelt sich darum, alles zu leben. Leben Sie jetzt die Fragen. Vielleicht leben Sie dann allmählich, ohne es zu merken, eines fernen Tages in die Antwort hinein.
Acht wat, ik heb geen Twitter, Facebook, Linkedin, Whatsapp.
Het gezeur over zomergasten is geen issue voor mij.
Het is gewoon een goed programma, het wordt met zorg gemaakt.
En het maakt me nieuwsgierig. Want: als je zelf gevraagd wordt?
Laat je je dan ook vrijwillig onderwerpen aan het Twitterriool?
Het hoort er tegenwoordig bij! En ik vind het erg boeiend om te observeren.
"het hoort er tegenwoordig bij" vind ik geen sterktebod.....twitter bij tv-kijken? Laat mij dan maar lekker ouderwets zijn, ik zou me voor geen centimeter kunnen concentreren! bovendien wordt je mening al gekleurd voor je 'm gevormd hebt.
Affijn, ik ga het weer 's ff op mijn gemak in 3 avonden kijken en dan 's bedenken wat ik er van vind.....
Ik vind het juist een verrijking, en heel interessant om me te verhouden tot wat de rest van Nederland denkt. Het is wel de kunst om niet mee te gaan met wat "men" roept, maar daar heb ik niet zo'n last van gelukkig. Het is een andere manier van kijken, waar ik erg van geniet. Anderen kijken misschien in een kamer vol mensen.
Ik ben er zelf nog niet uit wat sociale media bewerkstelligen.
Vroeger leefde je in een straat met mensen, buren, kaart-en dia-avondjes.
(Is het nu dia-avondjes, of diaavondjes zucht)
Nou ja, met sociale media is iedereen mijn buurman, ik ken hem/haar niet,
en ze bléren alle denkbare bagger rond, en ja, er zitten ook goede dingen
tussen. Maar moet ik het allemaal weten. Ik weet het niet.
Als ik ze op een kop koffie uitnodig, zijn ze net als vroeger, ik heb nog een
doos dia's op zolder staan, uit 1973, wil je ze zien?
'Eh, ja, een andere keer, maar ik moet nu toch écht gaan'.