woef

Ik vind het altijd ontzettend knap als schrijvers zo in een personage weten te kruipen dat het is of je hem echt hoort praten, en denken. Dat een schrijver over het hoofd van het personage heen grapjes vertelt aan de lezer, zonder neerbuigend of betuttelend te zijn. Wat dat betreft is dit een fabuleus boek. Ik herinner me het leesplezier.
En tegelijk … is / was het een hype. En zijn zovéél boeken tegenwoordig een hype. Als je ze op het moment zelf leest vaar je mee op die hype en verhoogt dat het leesplezier (tenzij het door de mand valt als een waardeloos prul). Je voelt je even deel uitmaken van het circuit dat weet wat Goede Boeken zijn.
Maar over de tand des tijds zegt dat niets. Eigenlijk zou je ook met hype-boeken tien jaar moeten wachten. Hij zegt me niets meer, die nachthond. Geen zacht blafje hoor ik nog. Hij is nu pas echt dood.