Toen we in Californië langs een Gold's Gym kwamen, snapte ik meteen waar Leon de Winter zijn titel vandaan had. Ik vond het een leuk gevoel om dat te weten, iets wat ik niet geweten had als ik niet in Amerika gewoond had.
Ik herinner me ook dat ik het boek met plezier las. Leon de Winter kan schrijven, daar geen twijfel over. Vooral De Ruimte van Sokolov vond ik destijds een prachtig boek.
Maar inmiddels kan ik niet meer zo goed tegen hem. Hij is mij te zeker van zijn zaak. Een schrijver moet dat niet zijn. Een schrijver moet in zijn boeken zijn zekerheden fileren en tot op de bodem uitzoeken. Een gelijkhebberige schrijver kan geen romans meer schrijven, die schrijft propaganda.
Geen goeie vibes meer, weg ermee!
God
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, schrijven met de tags marie kondo. Bookmark de permalink.
