Het was een van de mooiste leeservaringen ooit: Contrapunt lezen met de Goldbergvariaties erbij, uitgevoerd door Murray Perahia. Wat een briljant idee, om een zo zwaar thema te temmen met Bach, te ondersteunen met Bach, draaglijk te maken met Bach.
Ik weet nog dat Enquist er opeens was, en dat ik dacht: ja zo! Zo zou ik willen kunnen schrijven. Het mannen-literatuurbolwerk geslecht.
De Verdovers staat al een behoorlijke tijd in de kast, en gelezen heb ik het nog niet. De Thuiskomst heb ik niet zelf, maar wel gelezen, erg mooi.
Een voorbeeldschrijveres – en nu ik erover nadenk vergelijk ik haar met Dorrestein, en denk: Renate zit overal met haar kop vooraan, slaat geld en aandacht uit haar Writer's Block en haar zelfvermoorde zuster, en Enquist schrijft gewoon en graaft veel dieper, reikt oneindig veel hoger. Alweer een schrijfmoeder!
Anna Enquist
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags marie kondo, schrijfmoeder. Bookmark de permalink.
Ja! Fijne boeken, mooie taal..... inderdaad een prachtige schrijfmoeder.
Het is zo leuk om er al schrijvend achter te komen, dat van die schrijfmoeders.
De Verdovers kan meteen op de weggooistapel. https://www.goodreads.com/review/show/1345597941
DAT VIND IK NIET HOOŔ.ik hèb genoten van het boek.
zo zie je maar: smaken verschillen!
Welnee
Welnee joh
Eens, ze heeft betere geschreven.